De kleine Zeemeermin

Er was eens een zeemeerman-koning die woonde op de bodem van de zee. Zijn vrouw was overleden, maar hij had zes prachtige zeemeermin-dochters. 

Het jongste prinsesje was het mooist en ze kon prachtig zingen. Zij droomde ervan op een dag bij de mensen te zijn. Toen ze 15 was mocht ze boven water kijken. Er kwam een zeilschip langs en ze hoorde stemmen. Voorzichtig zwom ze dichterbij en daar zag ze voor het eerst mensen. Eentje was een prins en ze werd meteen verliefd. Opeens stak er een zware storm op en de prins sloeg overboord. De kleine zeemeermin dook de prins achterna en bracht hem veilig aan land. Daarna moest ze snel weer weg. Ze kon haar prins niet vergeten en wenste nog meer dan ooit dat ze mens kon zijn. 

Op een nacht sloop ze stiekem naar de oude zeeheks. Deze zei: “Ik kan je mens maken, maar in ruil daarvoor wil ik je stem.” En zo geschiedde. De kleine zeemeermin kreeg benen en ontmoette opnieuw haar prins. Helaas kon ze hem niet vertellen hoeveel ze van hem hield. Op een dag zou de prins gaan trouwen. Groot was het verdriet van de zeemeermin. “Als ik niet met een prinses hoefde trouwen, trouwde ik met jou”, zei de prins’. De bruiloft werd gevierd op een groot schip. Toen de zeemeermin over de reling keek, zag ze haar zeemeermin zussen. “Wij hebben een dolk bij ons, van de heks, wanneer je daarmee de prins in het hart steekt krijg je je staart terug en kun je met ons mee.” Maar de liefde van de zeemeermin voor haar prins was te groot. Zouden ze ooit nog samen zijn…?