Het Bruidskleed van Genoveva

Prins Arthur zou gaan trouwen met de mooie prinses Genoveva. 

Vaak ging het paar uit wandelen en dan zei de prins: “Kijk, het geel van de boterbloemen en het blauw van de korenbloemen en ooh… Dat rood van de klaprozen… Al die mooie kleuren zouden in je bruidskleed moeten zitten, lieve Genoveva.” In het land van Prins Arthur woonde ook een oude weefster. Alleen zij zou het bruidskleed van de prinses kunnen maken. Helaas was de oude vrouw blind geworden. “Ik kan je niet helpen prins, mijn handen kunnen het wel”, zei ze, “Maar… Ik kan de kleuren niet meer zien.” De prins ging bedroefd naar het paleis terug en de oude vrouw ging haar duifjes voeren. Ze huilde van verdriet. 

Een wijze uil hoorde van het verhaal en zei tegen de vogels: “Jullie kennen de kleuren toch? Kunnen jullie niet iets terug doen voor de oude vrouw?” De volgende dag zat de oude weefster te treuren bij haar weefgetouw. “Wist ik nu maar wat groen was”, zuchtte ze en meteen voelde ze dat een snaveltje haar een streng zijde tussen de vingers duwde. “En nu het blauw van de lucht.” Samen met alle vogels werkte de vrouw aan het kleed en ze straalde van geluk. Toen de jurk klaar was, liet ze de prins komen. Ook hij was dolgelukkig. “Mijn bruid wordt de mooiste van het land.” En de vogeltjes? Die waren zo in de weer geweest met al de kleuren dat hun veertjes waren meegekleurd.