Vrouw Holle

Er was eens een vrouw die twee dochters had: Mina en Rita. Mina was lui en onverschillig. Rita was lief en ijverig. 

Op een middag zat Rita stilletjes bij de put te huilen. Ze werkte aan een spinnewiel. Door haar tranen zag ze niet goed wat ze deed en… O jee! Een van de spoelen van het spinnewiel glipte uit haar handen en viel zo de put in. Rita keek in de put, verloor haar evenwicht en viel. Ze kwam terecht in een prachtig weiland. Op goed geluk liep ze een weggetje af en ze kwam langs een grote oven met wel honderd broden erin. Toen Rita langsliep, hoorde ze honderden stemmetjes. “Pak ons toch, pak ons toch, straks verbranden wij hier nog!” Het waren de broden, die in de oven lagen te bakken. Ze haalde de broden uit de oven en ging toen weer verder. Wat verder stond een boom. “Meisje, pluk mijn appels maar, want mijn takken zijn zo zwaar!” “Natuurlijk”, zei Rita en ze hielp de boom. 

Toen kwam ze bij een huisje. “Dag, ik ben Vrouw Holle, wil jij niet een poosje bij mij blijven. Ik kan wel een goede hulp gebruiken.” Rita besloot de vrouw ook te helpen. “Elke dag moet je mijn bed goed uitkloppen. Zo hard, dat de veren in het rond vliegen. Als dat gebeurt, dan sneeuwt het ergens op aarde.” Na een poosje kreeg Rita heimwee en ging weer naar huis. Als beloning voor haar goede zorgen en hulp werd ze overladen met goud. Haar moeder was erg blij dat Rita weer thuis was, maar haar luie zus was jaloers. De volgende dag besloot Mina dat ze ook wel eens in die put kon springen. Wat een makkelijke manier om aan goud te komen! Maar zou een lui meisje als zij wel dezelfde beloning krijgen van Vrouw Holle…?