De Kleren van de Keizer
Druk eerst op de rode microfoon-knop en geef eventueel toestemming voor het gebruik van de microfoon om het sprookje te starten.
Er was eens een keizer die de hele dag voor de spiegel stond.
Zo ijdel was hij.
Van het land regeren kwam dus maar weinig terecht.
Op een dag stonden er twee mannen aan de paleispoort.
Zij vertelden dat ze een hele speciale kledingstof konden weven.
Het was een toverstof die alleen ijverige en slimme mensen konden zien.
Dat wilde de keizer weleens meemaken.
De jaarlijkse optocht kwam eraan en een nieuw bijzonder kostuum leek hem wel wat.
Hij was natuurlijk ook heel nieuwsgierig naar wie er lui en dom waren in zijn land.
De wevers kregen alles wat ze nodig hadden.
Maar niemand wist dat de twee mannen eigenlijk bedriegers waren.
Ze deden net alsof ze hard werkten.
Maar het weefgetouw was leeg en bleef leeg.
De keizer had intussen een minister gevraagd om bij de wevers te gaan kijken.
Als mijn minister de stof kan zien, kan ik dat ook, dacht hij.
De minister schrok.
Het weefgetouw was leeg.
Was hij echt zo lui en dom?
Hij durfde er niks van te laten merken aan de keizer.
En vertelde hem enthousiast over de prachtige stof.
De grote dag van de optocht was aangebroken.
De keizer zou zijn nieuwe kleren krijgen.
De wevers wezen naar de lege kleerhanger aan het rek.
‘Majesteit, wat vindt u ervan?’.
De keizer zag natuurlijk niets.
‘Heel bijzonder, heel bijzonder’, stamelde hij.
Hij voelde zich erg ongelukkig, maar wilde niets laten merken.
De keizer trok zijn kleren uit om te passen.
In zijn blootje stond hij voor de spiegel,
en deed net of hij het kostuum bewonderde.
Bibberend van de kou liep de keizer in de optocht.
Achter hem hield een bediende zogenaamd zijn mantel vast.
De mensen riepen: 'Bravo, wat ziet onze keizer er weer prachtig uit’.
Niemand wilde laten merken dat ze de kleren helemaal niet konden zien.
Opeens riep een klein jongentje: 'Haha, de keizer heeft helemaal niets aan!’.
‘Hij heeft gelijk!’, riep iemand anders
En opeens riep iedereen: ‘Het is waar, het is waar, de keizer heeft geen kleren aan!’.
De keizer deed zelf maar net of er helemaal niets aan de hand was.
Hij schaamde zich, omdat hij wist dat zijn volk gelijk had.
En hij nam zich voor om nooit meer zo vaak voor de spiegel te staan.
Vanaf die dag had de keizer weer tijd om het land te regeren.
En hij leefde nog lang en gelukkig.
Wonderlijke Voorleessprookjes
Ben je nog niet uitgelezen? Ontdek dan de andere Wonderlijke Voorleessprookjes.
Alle sprookjes ontdekken